Filozofia
Nasza filozofia
Uczymy osoby ze spektrum rozumieć drugiego człowieka, ale tak samo ważne jest dla nas, by pokazać otoczeniu jak myśli i postrzega osoba z autyzmem. Uznajemy społeczną koncepcję niepełnosprawności, która mówi, że niepełnosprawność jest efektem relacji między człowiekiem a nieprzystosowanym środowiskiem i negatywnymi, stereotypowymi postawami.
Uznajemy, że niepełnosprawność powstaje wskutek ograniczeń takich, jak indywidualne uprzedzenia, utrudniony dostęp do mieszkalnictwa, edukacji, niedostosowany system transportu, rozwiązania na rynku pracy wyłączające z niego całe grupy osób.
Jesteśmy pewni, że główna przyczyna niepełnosprawności tkwi nie w jednostce, ale w barierach społecznych, ekonomicznych. Każdy człowiek ma prawo do szczęśliwego życia. Człowiek zależny, wymagający wsparcia w codzienności nie musi być ograniczony, zniewolony i może mieć prawo do bycia dokładnie takim, jakim jest, bez potrzeby spełniania niczyich oczekiwań.
Pracujemy ze środowiskiem. Rodzinami, rodzeństwem, nauczycielami, pracodawcami… Z każdym, kto rozumie, że od niego zależy możliwość budowania przyjaznej przestrzeni i społeczeństwa przyjaznego osobom autystycznym, niezależnie od ich możliwości intelektualnych, czy stanu zdrowia ogólnego i psychicznego. Chcemy chronić ludzi autystycznych przed negatywymi skutkami traum i mikrotraum, na które są grupą szczególnie narażoną.
Naszej pracy przyświeca prosta zasada uwzględniania potrzeb i zrozumienia dla nich.W odniesieniu do każdego człowieka, bez względu na neurotyp i poziom sprawności.
Prawo do inności…
Życie
Wymaga myślenia i świadomości siebie
Procedury
Nie ma procedur budujących relacje.
Przymus
Nie da się zmusić człowieka do życia.
Przyszłość
Przyszłości nie zbudujesz na żadnych schematach.
Co jest dla nas ważne…
- Rozwój intelektualny jest bardzo ważny, ale jeszcze ważniejszy jest rozwój tego, co pozwala na zrozumienie drugiego człowieka.
- Rozumienia intencji, myśli, przeżyć, emocji uczymy się najpierw u siebie samych.
- Podstawową potrzebą człowieka jest komunikacja z innymi. Nie wolno jej zabijać brakiem narzędzi.
- Terapia to rozwijanie myślenia społecznego. Z zachowaniem prawa do dokonywania wyborów.
- Ludzie mogą być ciekawymi, interesującymi obiektami obserwacji i przemyśleń, a relacje z nimi mogą być przyjemne.
- Nikt, nawet terapeuta nie ma prawa decydować o życiu drugiego człowieka bez jego udziału.
- Każdy – także człowiek ze spektrum – ma prawo podejmować decyzje o swoim życiu – na dostępnym sobie poziomie i popełniać błędy.
- Życie osoby z autyzmem może być satysfakcjonujące, a jednocześnie nie musi być wyczerpujące.
- Terapia to szukanie drogi do szczęścia i sukcesu. Niezależnie od poziomu, na jakim to szczęście i sukces możemy wspólnie przeżywać.
- Każdy potrzebuje być docenianym. Nie chwalonym za postępy w terapii, lecz za swoją indywidualność i wyjątkowość.
- Osoba z autyzmem ma prawo odczuwać po swojemu. Zarówno bodźce w otoczeniu, jak i emocje.
- Rolą terapeuty jest pomóc zrozumieć ogólny wzorzec odczuwania w społeczeństwie a nie zmienianie tego, co każdy może zmienić sam.