Filozofia

Patrzymy na spektrum autyzmu jak na jeden z możliwych wzorców rozwoju, pozostający w szerokim kontinuum neuroróżnorodności. Postrzegamy człowieka, niezależnie od jego neurotypu, jako ciekawą istotę, pełną fascynujących szczegółów, które można odkrywać, poznawać, badać i… lubić.

U podstaw naszego spojrzenia na wsparcie osób, które z różnych przyczyn tego wsparcia potrzebują więcej, leży przekonanie, że każdy ma prawo zaspakajać swoje potrzeby. Niezależnie od tego, w którym punkcie kontinuum neuroróżnorodności przyszedł na świat. Uczymy, że możemy być zdrowi i szczęśliwi tylko wówczas, gdy nasze potrzeby są zaspakajane. Pokazujemy, jak to robić, by w ostatecznym rozrachunku osiągnąć równowagę w całym systemie danego człowieka. Tak samo ważne są dla nas potrzeby dziecka, jak i rodzica. Nauczyciela i specjalisty. Matki i ojca. Jednocześnie uczymy, że odpowiedzialność za ich zaspakajanie leży przede wszystkim po stronie dorosłych. Dlatego wspieramy ich w budowaniu i pielęgnowaniu własnych zasobów.

Uznajemy społeczną koncepcję niepełnosprawności, która mówi, że niepełnosprawność jest efektem relacji między człowiekiem a nieprzystosowanym  środowiskiem i negatywnymi, stereotypowymi postawami. Uznajemy, że niepełnosprawność powstaje wskutek ograniczeń, takich jak indywidualne uprzedzenia, utrudniony dostęp do mieszkalnictwa, edukacji, niedostosowany system transportu, rozwiązania na rynku pracy wyłączające z niego całe grupy osób.

Jesteśmy pewni, że główna przyczyna niepełnosprawności tkwi nie w jednostce, ale w barierach społecznych i ekonomicznych. Każdy człowiek ma prawo do szczęśliwego życia. Człowiek zależny, wymagający wsparcia w codzienności, nie musi być ograniczony i zniewolony. Może mieć prawo do bycia dokładnie takim, jakim jest, bez potrzeby spełniania niczyich oczekiwań pod warunkiem, że stworzymy mu możliwości zrozumienia samego siebie i udzielimy niezbędnej pomocy.

Pracujemy ze środowiskiem. Rodzinami, rodzeństwem, nauczycielami, pracodawcami… Z każdym, kto rozumie, że od niego zależy możliwość budowania przyjaznej przestrzeni i społeczeństwa przyjaznego neuroróżnorodności. Wiemy, że każdy ma prawo do szczęścia, niezależnie od swoich możliwości intelektualnych, czy stanu zdrowia ogólnego i psychicznego. Chcemy chronić ludzi rozwijających się atypowo przed negatywnymi skutkami traum i mikrotraum, na które są grupą szczególnie narażoną.

Naszej pracy przyświeca prosta zasada zrozumienia, uwzględniania i zaspakajania potrzeb. W odniesieniu do każdego człowieka, bez względu na neurotyp i poziom sprawności.